Zastanawialiście się kiedyś, co by było gdyby scenarzyści mniej skupiali się na postrzale Barbary, a bardziej na jej radzeniu sobie z nową, trudną sytuacją? Wyobraźcie sobie odcięcie bohaterki od ciężkiej historii z Jokerem w roli głównej. Nie ma żadnego misternego planu i krzywdzenia niewinnej dziewczyny, byle tylko położyć łapy na zdrowiu psychicznym jej ojca. Złe miejsce, zły czas, postrzał i olbrzymie konsekwencje za nim idące.

Babs była pogodną i bystrą nastolatką. Uwielbiała zabawy kodem i włamania do miejsc, które nie były przeznaczone dla jej oczu. Niestety brawura i przekonanie o własnej nieśmiertelności sprawiły, że dziewczyna zarobiła kulkę od ulicznego przestępcy. Od tego momentu jej życie zmieniło się na zawsze. Komisarz Gordon, chcąc jak najlepiej dla swojej córki, zapisał ją do specjalnego centrum rehabilitacji. Barbara ma tam nauczyć się, jak funkcjonować na wózku i pod okiem specjalistów pogodzić się z tym, że nigdy nie stanie już na własnych nogach.

Jak bardzo musi to być przytłaczające dla nastolatki?

Gniew, wyparcie, smutek… Barbara przechodzi przez te fazy, jednocześnie odcinając się od wszystkich dookoła. Na szczęście jednak przychylne jej osoby nie zrezygnują tak szybko i nadal będą próbować się zaprzyjaźnić z wiecznie obrażonym rudzielcem. Do tego na terenie centrum rehabilitacyjnego zaczną dziać się niepokojące rzeczy. Barbara na własną rękę rozpocznie śledztwo, a wózek inwalidzki na pewno nie przeszkodzi jej w odkryciu prawdy.

Kod Oracle to pierwszy komiks o córce komisarza Gordona, który w sposób tak prawdziwy pokazuje życie po druzgocącym wypadku. Przyzwyczaiłam się do komiksów, w których Barbara po postrzale trenuje walkę na wózku, czy ukrywa w nim broń. Nie przypominam sobie, by uczyła się na nim jeździć – pokonywać krawężniki, czy manewrować pomiędzy słupkami. A takie umiejętności są przecież ważniejsze, niż mordercze wymachiwanie pałkami skrzętnie schowanymi w podłokietnikach.

Za rysunki w tomie odpowiadał Manuel Preitano i muszę przyznać, że jego styl bardzo przypadł mi do gustu. Postaci, a zwłaszcza główna bohaterka, bardzo dobrze oddają targające nimi emocję. Do tego w niektórych scenach (snu, czy opowiadania historii) zupełnie zmienia się styl rysowania. Artysta bawił się kreską, a każda jej zmiana wypadała bardzo dobrze.

Kod Oracle to póki co najlepszy tom z cyklu DC powieść graficzna 13+. Nie tylko wierzyłam w to, co protagonistka czuła, ale również z zainteresowaniem śledziłam intrygę, a nawet dałam się jej zaskoczyć. Barbara jest dla mnie jedną z najciekawszych postaci z bat-rodziny i dobrze widzieć, że jest jeszcze sporo do opowiedzenia na jej temat. Bardzo serdecznie polecam fanom trochę innego podejścia do klasycznych superbohaterów.

Kod Oracle

Scenarzysta: Marieke Nijkamp
Ilustrator: Manuel Preitano
Tłumacz: Alicja Laskowska
Typ oprawy: miękka
Liczba stron: 184
Wymiary: 15.0×23.0cm
Cena okładkowa: 34,99 zł

Recenzowała: M. Chudziak (Blue Bird)