Orbitalna Mechanika zostawiła Tima-21 i jego przyjaciół w kiepskim położeniu. Rozdzieleni, z wrogimi robotami czającymi się w pobliżu i marnymi szansami na przetrwanie. Psius ma swoje plany wobec uroczego głównego bohatera i ani myśli zwrócić mu wolność. Tesla i Quan uwięzieni z Timem-22 stoczą nierówną walkę ze złowieszczym przeciwnikiem. O generale wlatującym prosto w pułapkę, już nawet nie wspominam…

Andy od czasów dzieciństwa nie był tak blisko swojego dawnego przyjaciela. Liczyłam, że w końcu dojdzie do spotkania obu postaci. Mężczyzna poświęcił lwią część swojego życia, by polować na roboty, więc spotkanie nie-ludzkiego przyjaciela z dzieciństwa to potencjalny emocjonalny rollercoster. Czy Andy zaatakuje Tima-21? A może wzruszony padnie mu w ramiona? Trudno powiedzieć i niestety nie dowiemy się tego w tym albumie. Tak blisko, a tak daleko.

Tymczasem Tim-21 nie będzie przecież siedział bezczynnie, jako więzień Psiusa. Chłopczyk postrzega swych niedawnych towarzyszy, jako przyjaciół i postanawia do nich wrócić. Oboje mieli własne, egoistyczne cele, by interesować się małym robotem, ale zdaje się, że obcowanie z nim dobrze im zrobiło. Pod wpływem dobra i niewinności Tima-21 postaci ewoluują, ale trudno się im dziwić. Chłopiec potrafi roztopić skute lodem serce zaledwie jednym zdaniem. Odruch chronienia go, wydaje się czymś tak naturalnym, jak oddychanie.

Nie mogę nie wspomnieć o jednej z moich ulubionych postaci, czyli Wiertaczu

Niestety został on zepchnięty na peryferia kosmosu i fabuły. Trawi go potworne poczucie winy i nie zanosi się, by szybko miało go opuścić. Bohater z jednego nieciekawego położenia pakuje się w kolejne, co dodatkowo kłuje mnie w samo serce. Martwi mnie również oddzielenie Wiertacza od reszty bohaterów, bo niestety nie zajął on za wiele stron w albumie. Mam nadzieję, że wkrótce dołączy do głównych bohaterów tej kosmicznej zawieruchy.

Chyba nikogo nie zaskoczę stwierdzeniem, że malunki Dustina Nguyena ponownie są znakomite. Jest to prawdopodobnie jedyny artysta, u którego puste tła wyglądają tak fenomenalnie. Tym razem jednak naszła mnie pewna refleksja: przez olbrzymie kadry zajmujące 1/3 strony album czyta się w ekspresowym tempie. Nawet nie wiedziałam kiedy i już byłam na ostatniej stronie…

Descender tom 5 to następny dobry i zdecydowanie za krótki album. W kolejnej części zapowiada się ostateczne starcie robotów z całą resztą (organicznego) życia. Liczę także, że w końcu poznamy rozwiązanie zagadki Żniwiarzy i wyjątkowości małego Tima-21. Mam nadzieję, że WSZYSCY aktorzy tego spektaklu w końcu się spotkają i przynajmniej spróbują odszukać wspólny język.

Descender tom 5 – Powstanie Robotów

Scenariusz: Jeff Lemire
Rysunki i kolory: Dustin Nguyen
Tłumaczenie: Jacek Drewnowski
Liczba stron: 120
Oprawa: twarda
Papier: kredowy
Druk: kolor
Cena okładkowa: 55,00 zł

Recenzowała: M. Chudziak (Blue Bird)